Zapraszamy na wystawę Andrea Palladio 500 - Muzeum Architektury we Wrocławiu. Wystawa czynna od 9 października do 21 listopada 2010 r. Od pięciu wieków Andrea Palladio utożsamia architekturę. Urodził się 30 listopada 1508 roku w Padwie. Projektował wille i mosty na terenie regionu Veneto, pałace i teatry w Vicenzy, kościoły i klasztory w Wenecji. Po jego śmierci w 1580 r. jego dzieła i słynny traktat „Cztery Księgi o Architekturze” przekształciły architekturę Europy północnej, od Wielkiej Brytanii po Rosję, a potem jego wpływy przedostały się za ocean i stały się wzorem dla budynków użyteczności publicznej i posiadłości prywatnych w Ameryce i Australii.
Andrea Palladio to wielki włoski artysta, potomek lokalnej kultury, a jego twórczość stanowi jednocześnie dziedzictwo kultury międzynarodowej.
W pięćsetną rocznicę urodzin Palladio, Komitet Narodowy i Komitet Regionu Veneto, pod przewodnictwem Amalii Sartori, wypromowały cykl wydarzeń i inicjatyw edukacyjnych, badawczych i wydawniczych, których ukoronowaniem jest wystawa „Andrea Palladio 500”, zorganizowana z inicjatywy Centro Internazionale di Studi di Architettura Andrea Palladio, Royal Academy of Arts w Londynie oraz Royal Institute of British Architects. Wystawa odbyła się w Vicenzy, w pałacu Barbaran da Porto od 20 września 2008 do 6 stycznia 2009, i w Londynie, w Royal Academy of Arts, od 31 stycznia do 13 kwietni 2009 roku. Ekspozycja, którą od 9 października do 21 listopada będzie można oglądać we wrocławskim Muzeum Architektury, jest trzecią edycją projektu i zawiera kilkanaście wielkoformatowych fotografii najsłynniejszych dzieł wielkiego architekta, m.in. Willi Pisani w Montagnana, Palazzo Thiene, Willi La Rotonda i Teatru Olimpijskiego w Vicenzy, kościoła San Giorgio Maggiore w Wenecji, czy Willi Foscari w Malcontenta di Mira. Wystawa będzie następnie pokazywana w Stanach Zjednoczonych.
Andrea Palladio (1508-1580) był najbardziej wpływowym architektem ostatnich stuleci. To jedna z głównych postaci w historii architektury, łącząca architekturę antyczną z biegłością konstrukcyjną późnego średniowiecza oraz z rosnącym zapotrzebowaniem na reprezentacyjną architekturę mieszkalną współczesnych mu czasów. W swoich studiach ruin i antycznych pism o architekturze Palladio zwraca szczególną uwagę na świat grecki i rzymski. We własnych obiektach przekształcił to, czego nauczył się od starożytnych, w nowe formy i typologie – jak willa – będące w stanie zaspokoić potrzeby swoich czasów i następnych stuleci. Palladio nadał wyższy status architekturze mieszkalnej, w tym również relatywnie tanim domom miejskim i wiejskim. Jego budynki zmieniły sposób życia i prezentowania się ich właścicieli. Za sprawą Palladio dom, w mieście czy na wsi, stał się obiektem, w którym architekt może pokazać cały swój kunszt i znajomość prawideł dobrej architektury, odpowiadając jednocześnie na indywidualne potrzeby zleceniodawcy.
Dzieła Palladia poszerzają znaczenie architektury, tak ze społecznego punktu widzenia jak i kwestii typologii budowlanej. Jego architektura dotarła do środowiska bogatych kupców i właścicieli ziemskich bez tytułu, wyprzedzając późniejszą ekspansję klasy średniej w Anglii i w Holandii.
Sława i wpływ Palladia nie opierają się jedynie na jego budowlach, ale także na traktacie „Cztery Księgi o Architekturze”, w którym wyjaśnia język typowy dla jego architektury oraz publikuje i komentuje wiele swoich dzieł.
